در حالی که انسانی که به خدا ایمان آورده و در کار های خود به همراه تلاش و کوشش خویش برای رسیدن به مقصود ، به خدا توکل کرده است و تنها خدا را یاور و نگهبان خود دانسته و به حقانیت او اعتقاد دارد و به جز خدا از کسی استمداد نمی کند و فقط خدا را برای خود کافی می داند ، هیچ وقت اجازه تسلط شیطان بر نفس خویش را نمی دهد چون فقط راه خدا را ، راه هدایت دانسته و در مقابل سختی ها ، تحمل می کند تا به هدف مقدّس خود برسد .

اِنّه لَیس له سلطانٌ علی الذین آمَنُوا و علی ربّهم یتوکّلون :

« شیطان هیچ تسلّطی برکسانی که ایمان دارند و بر پروردگارشان توکل می کنند ، ندارد . »

تسلط شیطان فقط بر كساني است كه دوستدار اويند و كساني كه به خدا شرك آورند.

هر وقت قرآن مي‏خواني پناه ببر به خدا از شر شيطان ، زيرا تنها كساني از شر او ايمنند كه به خدا ايمان آورده و بر او توكل كرده باشند .

از اين آيه دو نكته استفاده مي‏شود : اول اينكه : استعاذه به خدا ، توكل بر خدا است ، زيرا خداي سبحان در تعليل لزوم استعاذه ، بجاي استعاذه توكل را آورده و سلطنت شيطان را از متوكلين نفي كرده

دوم اينكه : ايمان و توكل ، دو ملاك صدق عبوديت‏اند ، كه ادعاي عبوديت با نداشتن آن دو ، ادعائي كاذب است ، آيه ان عبادي ليس لك عليهم سلطان الا من اتبعك من الغاوين كه حكايت خطاب پروردگار به ابليس است نيز همين معنا را مي‏رساند ، يعني سلطنت شيطان را از بندگان خود نفي نموده است ، چيزي كه هست در آيه مورد بحث بجاي بندگان ، افراد با ايمان و متوكل را آورداعتبار عقليهم با اين معنا مي‏سازد ، زيرا توكل عبارت است از اينكه : انسان زمام تصرف در امور خود را بدست غير خود دهد ، و تسليم او شود كه هر چه او صلاح ديد و كرد همان را صلاح خود بداند ، و اين خود اخص آثار عبوديت است .

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: